Christchurch, stad in de steigers

We zijn hier nu iets meer dan een week in Christchurch en het viel me op dat ik nog geen woord op deze blog geschreven heb over de indrukken die deze stad op ons nalaat. Dat komt omdat ik het heel erg moeilijk vind om exact te beschrijven wat ik nu echt vind van Christchurch. De eerste dagen hebben we het trouwens alletwee niet eenvoudig gevonden om ons een mening te vormen over deze stad.

Voor wie deze stad niet kent, is een korte duiding bij onze gemengde gevoelens wellicht nodig. Het zit namelijk zo dat er zich in 2010 en 2011 twee zware aardbevingen voordeden. Hoewel de aardbeving van 2011 minder zwaar was (op de schaal van Richter) dan die in 2010 was de schade enorm. Het dodental strandde op 165 en zowat het grootste gedeelte van het Central Business District werd aanzienlijk verwoest. De heropbouw van Christchurch neemt enorm veel tijd in beslag en men schat dat dit nog ongeveer 30 jaar kan duren.

Waarom verhuis je nu in godsnaam naar een stad die in puin ligt, hoor ik jullie vragen? Wel, in 2014 brachten we ons eerste bezoek aan deze stad en we werden meteen verliefd. Doorheen al het puin kon je nog steeds zien wat voor moois er ooit geweest was. Bovendien is een stad die heropgebouwd moet worden nu eenmaal een vat vol mogelijkheden. Aangezien ons leven op dit moment een leeg canvas is dat geschilderd kan worden, leek het ons logisch om de verf in Christchurch te halen.

Het moet gezegd: er zijn al grote veranderingen gebeurd sinds 2014. Het lijkt alsof het meeste puin ondertussen is opgekuist en men nu ook echt aan de heropbouw kan beginnen. Het geeft een ander gevoel wanneer kranen er staan om gebouwen te bouwen in plaats van ze af te breken. Maar toch ontbreekt er iets en we kunnen ons beiden niet van dat gevoel ontdoen. De buitenwijken van Christchurch zijn stuk voor stuk gezellige buurten. Je hebt absoluut niet het gevoel van in een grootstad te zitten, maar toch kan je het zo gek niet bedenken of je kan het hier wel vinden. (Christchurch heeft trouwens ook paprikachips, icetea met bubbels en lekker krokant gesneden tijgerbrood.) Maar dat ene bindende element, dat je in andere steden wel hebt, ontbreekt hier: het centrum van de stad is verdwenen. Goed, er is een tijdelijke mall (gebouwd uit containers, absoluut de moeite waard om een bezoekje te brengen!) en je kan heerlijk wandelen in de mooie botanic gardens en aan de Avon rivier. Er is een stadskern, maar overal word je herinnerd aan die donkere dag in de geschiedenis van Christchurch. Ik kan me alleen maar indenken hoe confronterend dit moet zijn voor zij die de aardbeving werkelijk hebben meegemaakt!

Dat gezegd zijnde, we zijn hier graag. Christchurch heeft alles te bieden wat wij zoeken (paprikachips onder andere...) en we zijn gelukkig in ons nieuwe huisje. De vele parken en wandelroutes die de stad en omgeving rijk is, zorgen voor uren wandelplezier. We horen Saiko alvast niet klagen... Het lijkt alsof onze verhuis naar Christchurch ons rust gebracht heeft: die rust waarvoor we de oversteek naar Nieuw Zeeland in de eerste plaats gemaakt hebben. Ja, je hoort het goed: ons stressloze bestaan van in de vorige blogpost zet zich rustig verder. Voor ik het vergeet te vermelden: een stressloos bestaan heeft blijkbaar een positieve invloed want enige tijd geleden werd ik helemaal uit het niets gebeld voor een job als probation officer. Ik moet het telefonische jobinterview blijkbaar goed gedaan hebben, want volgende week mag ik naar het assessment centre. Dinsdag 10 november zal ik het stressloos bestaan dus heel even moeten opgeven voor een voormiddagje van testen en rollenspelen. Als iedereen die deze blog leest, op dat moment even heel erg positief denkt aan mij, dan komt het helemaal goed!

Tijdelijke Re-Start shopping mall