Moed

"Was ik maar zo moedig als jullie, dan zou ik ook wel willen emigreren." Het kan je misschien verbazen, maar deze uitspraak hebben we al een aantal keer gehoord in de voorbije maanden. Bij het vertellen van onze emigratieplannen, worden we steevast bewierookt voor onze moed. Klaarblijkelijk zijn er veel mensen die maar wat graag de grote oversteek zouden maken, maar het ontbreekt hen aan moed...

Dat is best vreemd, want ik voel me helemaal niet moedig. Ik zou mezelf ook niet omschrijven als een erg moedig persoon. Nee, ik heb best van heel erg veel dingen schrik en ik sta zeker niet op de eerste rij bij uitdagende activiteiten. Meer nog, als ik aan ons grote avontuur denk, zijn er momenten dat de angst mij bijna de keel toeknijpt. Soms breekt het angstzweet mij spontaan uit als ik mij het moment probeer te visualiseren dat we de vlieger opstappen. Moedig? Ik? Helemaal niet dus...

"Als je dan zoveel schrik hebt, waarom doe je het dan?", hoor ik je luidop denken. In mijn opinie heeft het niets met moed te maken. Als je iets zo graag wilt, dan overstijg je de angst vanzelf. De immense schrik die ik soms ervaar, is niets vergeleken met de intensiteit waarmee ik mijn droom wil najagen. Avontuur is voor 99% "echt willen" en slechts voor 1% "durven", als je het mij vraagt...

Vlamingen in de wereld

4 juni 2014 namen we deel aan een infonamiddag van Vlamingen in de wereld, een organisatie voor Vlamingen die emigreren, geëmigreerd zijn, of zijn teruggekeerd. Een interessante namiddag waar we vooral aan wat mensen "uit het wereldje" wat gerichte vragen konden stellen. Ook aan ons werden enkele vragen gesteld met een klein artikeltje en foto op de site van VIW tot gevolg... Het artikel lees je hier. Onze leeftijd is helaas niet geheel correct, we zijn geen 24 maar wel 27 en 28 jaar.