"Was ik maar zo moedig als jullie, dan zou ik ook wel willen emigreren." Het kan je misschien verbazen, maar deze uitspraak hebben we al een aantal keer gehoord in de voorbije maanden. Bij het vertellen van onze emigratieplannen, worden we steevast bewierookt voor onze moed. Klaarblijkelijk zijn er veel mensen die maar wat graag de grote oversteek zouden maken, maar het ontbreekt hen aan moed...
Dat is best vreemd, want ik voel me helemaal niet moedig. Ik zou mezelf ook niet omschrijven als een erg moedig persoon. Nee, ik heb best van heel erg veel dingen schrik en ik sta zeker niet op de eerste rij bij uitdagende activiteiten. Meer nog, als ik aan ons grote avontuur denk, zijn er momenten dat de angst mij bijna de keel toeknijpt. Soms breekt het angstzweet mij spontaan uit als ik mij het moment probeer te visualiseren dat we de vlieger opstappen. Moedig? Ik? Helemaal niet dus...
"Als je dan zoveel schrik hebt, waarom doe je het dan?", hoor ik je luidop denken. In mijn opinie heeft het niets met moed te maken. Als je iets zo graag wilt, dan overstijg je de angst vanzelf. De immense schrik die ik soms ervaar, is niets vergeleken met de intensiteit waarmee ik mijn droom wil najagen. Avontuur is voor 99% "echt willen" en slechts voor 1% "durven", als je het mij vraagt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten