Mini-retirement

Er zijn boeken die schrijven over het inbouwen van een mini-pensioen na een periode van hard werken. Zo'n "mini-retirement" zou ervoor kunnen zorgen dat je terug nieuwe energie krijgt voor een nieuw project. Het idee is simpel: je werkt een aantal jaar, spaart voldoende en neemt dan voor een tijdje vrijaf. Ik las er enkele dagen geleden over in een boek en merkte op dat dit eigenlijk precies is wat wij aan het doen zijn. Deze week hebben we dan ook alle tijd uitgetrokken om helemaal niets te doen.

"Niets doen"... Het is in onze drukke jachtige maatschappij van vandaag de dag bijna een schande. Hoezo, je gaat op zaterdagavond niet uit? Dan is het op z'n minst belangrijk dat je voor de rest van het weekend iets doet waarvan je een foto kan nemen die je op facebook kan plaatsen. De wereld moet immers weten dat je "een leven" hebt, dat je iets te doen hebt.

Na weken van denken, overdenken en onzeker zijn over onze toekomst, hebben we deze week "the simple life" verwelkomd. Wekenlang wisten we niet goed waar we heen wilden en maakten grote existentiële vragen zich van ons meester. Begrijp me niet verkeerd: of naar Nieuw Zeeland verhuizen een goed of slecht idee was, stond geen enkel moment ter discussie. Integendeel, het is alsof we deze unieke kans niet willen verpesten: dit kleine stukje geluk mogen we niet verkwanselen. Er was gewoon in België nooit echt veel tijd om bij mezelf stil te staan: wat wil ik? Door te emigreren hebben we de kans gekregen om een heel groot deel van ons leven te herschrijven en dan willen we er op z'n minst zeker van zijn dat dit nieuwe hoofdstuk goed geschreven wordt.

Voor we naar hier kwamen, hadden we allebei een aantal "life goals" in ons hoofd, een aantal dingen die we in dit leven zeker willen bereiken. Eén daarvan was een aangenamer leven schenken aan onze vierpotige kindjes, hoe cliché dat ook mag klinken. Het is deze week duidelijk geworden dat we alvast in dat opzicht geslaagd zijn. Saiko en Mauwie zijn getransformeerd in wereld's braafste hond en kat. De verandering is zo enorm dat we even dachten dat VCK Logistics ons misschien gewoon een andere hond en kat heeft gegeven. Blijkbaar hadden zij, en wij ook, simpelweg meer ruimte en tuin nodig. Op 2 minuten wandelen van onze nieuwe woonst is een enorm grasveld waar we Saiko zijn bal meters ver weg kunnen gooien. We hadden nooit gedacht dat Saiko het apporteren beu kon worden, maar blijkt dat België gewoon niet over genoeg gras beschikt om dat mogelijk te maken.

Dus als jullie je afvragen wat we deze week gedaan hebben, dan is het antwoord simpel: niets, niets, helemaal niets! En daar ben ik trots op! Iedereen zou het eens moeten uitproberen, ik kan het aanraden. Zelfs de existentiële vragen werden even op de lange baan geschoven: of ik nu deze week beslis waar ik met mijn leven heen wil of volgende week zal wel niet zoveel uitmaken... Eén ding is zeker: in ons nieuwe toekomstplan moet er plaats zijn voor the simple life!