Taranaki

Om me helemaal onder te dompelen in de inheemse Maori cultuur, kocht ik een boek: "Maori myths and legendary tales" (A.W. Reed). Een superleuk boek om te lezen, dat me enorm veel bijleert over de Maori. In het boek kwam ik onderstaand verhaaltje tegen, over de berg Taranaki. Taranaki is de vulkaan die over New Plymouth (onze nieuwe thuis) waakt en daarom vond ik het wel interessant om dit even met jullie te delen. Het toont mooi hoe in deze mythes en legenden natuurlijke fenomenen op een bovennatuurlijke wijze verklaard worden.

Voor de goede verstaander: Tongariro, Ruapehu en Ngauruhoe zijn drie actieve vulkanen in het Tongariro National Park, wat redelijk dicht bij Taupo ligt. 'The fish of Maui' in het verhaal, slaat op het noordereiland van Nieuw Zeeland. Maui is een belangrijk figuur in de Maori mythologie. Hij was een soort van held/ontdekker, die tijdens het vissen het noordereiland opviste. Voor de volledigheid: het zuidereiland is de kano van Maui.

Veel leesplezier:
"In the days of the gods, many mountains lived happily together at Taupo in the middle of the Fish of Maui. They ate and worked and played and loved together, but with the passing of time quarrels arose between them. Some of the younger ones travelled north and south, striding swiftly through the night until they were stopped by the rising sun.
Tongariro, Ruapehu and Ngauruhoe were the only ones who remained. Tongariro took to wife Pihanga, a dainty little mountain who lived nearby. Their children were Snow, Hail, Rain and Sleet.
Pihanga loved the white-headed Tongariro, and when broad-shouldered Taranaki tried to win her affections, her husband rose in his anger and drove Taranaki to the west. As he rushed to the sea he left behind him the narrow deep-cut channel of the Whanganui River. When he reached the sea he felt safe from Tongariro's vengeance, although he could still see the wind-blown smoke pouring from the summit of the angry mountain.
Taranaki shrugged his shoulders and wandered slowly up the coast. He rested for a while at Ngaere, and when he moved on again, a great depression was left in the ground, which afterwards became the Ngaere swamp.
As daylight broke, Taranaki reached the end of the land, and there he will remain forever. Sometimes he is veiled in mist, for then he is weeping for Pihanga. And sometimes Tongariro remembers the impudence of distant Taranaki and the flames of anger leap in his breast until a dense cloud of black smoke hangs over his head."

Het verhaal is letterlijk overgenomen uit Maori Myths and legendary tales van A.W. Reed.

Mount Taranaki